οψίκιον

I

Βυζαντινός όρος που σημαίνει κάθε συνοδεία επίσημου προσώπου, για να του αποδοθούν τιμές ή για λόγους ασφάλειας. Ο. ονομαζόταν και το στρατιωτικό τμήμα που προβάδιζε στη βασιλική πομπή. Στα πρώτα χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, ένα τμήμα της βασιλικής φρουράς ήταν ειδικά επιφορτισμένο για την υπηρεσία αυτή και στάθμευε συνήθως στην περιφέρεια της Προύσας. Γι’ αυτό και η διοικητική αυτή περιφέρεια (θέμα) ονομάστηκε Οψίκιον.

II

Θέμα (διοικητική περιοχή) του Βυζάντιου που περιλάμβανε τις πόλεις Νίκαια, Προύσα, Κοτύαπο, Δορύλαιο, Μίδαιο, Απάμεια, Μύρλεια, Λάμψακο, Πάριο, Κύζικο Άβυδο κ.ά. Ο διοικητής του θέματος αυτού ονομαζόταν κόμης του Ο., αντίθετα με τους διοικητές των άλλων θεμάτων που έφεραν τον τίτλο του στρατηγού.

* * *

το (Μ ὀψίκιον και ὀψίκιν)

(στους Βυζαντινούς) α) τιμητική ή για λόγους ασφαλείας συνοδεία

β) στρατιωτικό τμήμα που προπορευόταν τής αυτοκρατορικής πομπής

γ) «οψίκιον θέμα» — βυζαντινό «θέμα» στο οποίο ανήκαν οι πόλεις Νίκαια, Προύσσα, Κοτύαιον, Δορύλαιον, Μίδαιον, Απάμεια, Μύρλεια, Λάμψακος, Πάριος, Κύζικος, Άβυδος κ.ά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. obsequium «χάρις» (< obsequor)].